Καλησπέρα σας
Αγαπημένοι μου φίλοι, καταρχάς θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για την μακροχρόνια απουσία μου, η οποία οφείλετε εν πολλοίς στη θερινή ραστώνη.
Σήμερα αποφάσισα να σας απασχολήσω, με ένα θέμα επίκαιρο, τις Βουλευτικές εκλογές που έγινα πριν από λίγες ημέρες, για τις οποίες οι παλιοί εάν ζούσαν θα ξεκίναγαν με την φράση «βουλευτικές εκλογές ήταν αυτές ή βάσανο»; Και δικαιολογημένα βέβαια, γιατί αν καταλάβατε εσείς εκλογές… εγώ δεν κατάλαβα ως παλαιός. Συγκεκριμένα σήμερα θα κάνω μια βουτιά στο παρελθόν και θα αρχίσω από τις εκλογές που γίνονταν όταν εγώ ήμουν ακόμη αγέννητος και άκουγα για αυτές από τις αφηγήσεις του πατέρα μου και άλλων μεγαλύτερων. Οι αφηγήσεις αυτές οριστικοποιήθηκαν στο μυαλό μου και σχηματίστηκαν σαν εικόνες και γεγονότα έως και την ηλικία των 8 ετών, όπου και έγινε η δικτατορία του Μεταξά και οι εκλογές έγιναν πλέον….. παρελθόν.
Από τις αφηγήσεις λοιπόν των παραπάνω έμαθα ότι την εποχή εκείνη οι εκλογές είχαν πολύ μεγάλο φανατισμό. Τόσο οι βουλευτικές όσο και οι δημοτικές. Κατά την διάρκεια των πολιτικών ομιλιών και των εκδηλώσεων γινόταν πολύ μεγάλες διαδηλώσεις. Οι οπαδοί οι οποίοι ωρυόταν και έδιναν το σύνθημα στα πλήθη να αλαλάζουν ακολουθούσαν τους πολιτικούς με κάρα με τα πόδια κ.α πάντα με επικεφαλή τον βουλευτή ή δήμαρχο γύριζαν όλη την πόλη και γινόταν το έλα να δεις. Οι δε πιο «προοδευτικοί» είχαν προμηθευτεί μέχρι και τραγοκούδουνα τεράστια και στο πέρασμά τους χαλούσαν τον κόσμο. Ήταν δε τέτοιος ο φανατισμός που έφτασαν στο σημείο, μια εποχή, να πυρπολήσουν ένα μαγαζί του ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ (ευτυχώς χωρίς μεγάλες συνέπειες για την πόλη). Όλα αυτά τρεις μέρες προ των εκλογών, γιατί από εκεί και πέρα απαγορευόταν κάθε εκδήλωση και το κυριότερο η πώληση οινοπνεύματος. Οι αστυνομικοί ήταν κέρβεροι γύρω από τις εκλογές και είχαν σημειωθεί πολλά παρατράγουδα με ορισμένους αλκοολικούς, οι οποίοι προμηθευόταν το κρασί με οποιοδήποτε τρόπο και όταν τους έπιαναν γινόταν χαμός!!!. Άλλο μεγάλο πρόβλημα ήταν …ο χρηματισμός. Συγκεκριμένα, μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων, ζούσε και περίμενε τις εκλογές για να τα κονομήσει από τους υποψηφίους. Όνειρο δε αυτών, ήταν να γίνουν εκλογές με πλειοψηφικό, για να έχουν την ανάγκη και της μιας ψήφου. Οι φράσεις που χρησιμοποιούσαν οι επιτήδειοι ήταν «ανάθεμα το πλειοψηφικό αλλιώς θα τους έβαζα να πουλήσουν ακόμη και το σπίτι τους». Ιδιαίτερο ζήλο, τότε στην τήρηση της τάξης, επιδείκνυε ένα αξιωματικός της χωροφυλακής, ο οποίος είχε το χαρακτηριστικό όνομα ΠΑΡΑΔΕΚΑΘΕΟΣ και μου είχε εντυπωθεί και μου έμεινε στην μνήμη, τόσο εμένα όσο και σε άλλους, από αυτό το όνομα.
Τα όργανα της τάξεως, λοιπόν τότε, μόλις είχαν στο μάτι κάποιον τον οποίο είκαζαν ότι πληρώθηκε, τον πήγαιναν σε μια γωνία και του έκαναν έλεγχο, και αν έβρισκαν πάνω του ένα ποσό χρημάτων, τον τσουβάλιαζαν στο τμήμα, παρά τις διαμαρτυρίες του, ώστε να μην ψηφήσουν αφού θα έβγαιναν την Δευτέρα που θα δικαζόταν και μετά. Εν μέρει ήταν δικαιολογημένη αυτή η πράξη, γιατί την εποχή εκείνη δεν κυκλοφορούσε ο κόσμος με λεφτά επάνω του, πολλώ δε μάλλον οι πιο φτωχοί. Αυτό βέβαια πολλές φορές γινόταν και επί τούτου, δηλαδή προς όφελος ενός κόμματος.
Θυμάμαι πριν το ‘36 σε κάποιες δημοτικές εκλογές, που ήταν υποψήφιος Δήμαρχος ο Κ. ΚΟΚΙΝΝΟΣ, ο οποίος έμενε στο στενό στη γωνία που αρχίζει ο μεγάλος δρόμος, (για αυτό ονομάζεται οδός Κοκκίνου, τιμής ένεκεν), παραμονή των εκλογών λοιπόν έριξαν ένα δυναμίτη κάτω από το σπίτι του, που δεν άφησε τίποτα όρθιο, από τζάμια έως πράγματα!!!.
Φτάσαμε λοιπόν στην δικτατορία του Μεταξά, -όπως προείπα- και σταμάτησαν οι εκλογές…… και ησύχασαν τα πράγματα.
Οι επόμενες εκλογές, στις οποίες είχα ιδίαν αντίληψη πλέον (λόγω ηλικίας), έγιναν το 1946. Για το περιεχόμενο αυτών των εκλογών, δεν θα αναφερθώ, γιατί αν και έχουν περάσει τόσα….. χρόνια εξακολουθούν να κάνουν ΤΖΙΖΖΖΖΖΖ!!! Τότε πρωτοεμφανίστηκαν –στο Ναύπλιο πάντα- και τα πρώτα μεγάφωνα, πρωτολούλουδο για εμάς!! Τα οποία έφεραν μαζί τους οι περιοδεύοντες πολιτικοί, για τις ομιλίες τους, οι οποίες γίνονταν στην Πλατεία Συντάγματος. Εδώ στο Ναύπλιο λοιπόν αυτές οι εκλογές έγιναν σχετικά ήρεμα, όχι όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα, όπως μάθαμε εκ των υστέρων.
Από το ’46 έως το ΄51 ή ΄52 (δεν θυμάμαι καλά) που έγιναν οι επόμενες εκλογές, δεν είχαμε εκλογικές διαδικασίες, λόγω μεσολάβησης του εμφυλίου. Έκτοτε του ΄51, ΄52 λοιπόν που έγιναν οι πρώτες μετεμφυλιακές εκλογές, αναδείχτηκε το μεγαλείο!!!!! Των μεγαφώνων!!!! Που ήταν σκέτα τρελοκομεία. Κυρίως στην Αθήνα πέριξ της Ομονοίας και της Σταδίου. Εδώ στο Ναύπλιο δεν είχαν έρθει ακόμη με τόση ένταση, έως ότου στις επόμενες εκλογές -και εκ τότε- ο υποφαινόμενος εγώ έδωσα τον τόνο δια των μεγαφώνων.
Οι ψηφοφόροι τότε, έφευγαν από τα μεγάλα αστικά κέντρα και πήγαιναν στα χωριά τους να ψηφήσουν, όπως όριζε ο νόμος τότε. Στο Ναύπλιο –το έχω πει και άλλοτε- ακόμη και την εποχή του εμφυλίου, ήταν ένας παράδεισος εν συγκρίσει με την υπόλοιπη Ελλάδα, που ήταν ένα βήμα πριν από την κόλαση. Το κλήμα αυτό –για το Ναύπλιο- ευτυχώς διατηρήθηκε και στην συνέχεια. Έτσι φτάνουμε στο 1956 όπου έκτοτε τον παλμό των εκλογών τον μετέδιδαν τα μεγάφωνα του υποφαινόμενου για όλα τα κόμματα εννοείται!! Βέβαια οι εκλογές –ευτυχώς- είχαν αρχίσει να χάνουν την οξύτητά τους και έμεινε ο ήχος των μεγαφώνων στην διαπασών, ανάλογα βέβαια και με τον χειριστή. Ώσπου βγήκε η τηλεόραση και έκτοτε πλέον ο «πόλεμος» μεταφέρθηκε στις οθόνες και στα «τρίκ» των σκηνοθετών, με πρώτο διδάξαντα τον αξέχαστο ΜΠΡΙΣΙΜ, καθώς και άλλους πολλούς.
Σήμερα πλέον, βασιλιάς είναι το διαδίκτυο, όπου εκεί διεξάγεται ο προεκλογικός αγώνας και όχι μόνο… πάει πια ο αγώνας του πεζοδρομίου!! Εξού –πιστεύω- και η αδιαφορία ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού που εκφράζεται με την τερατώδη αποχή.
Μετά την αναδρομή για τις εκλογές, του τότε και του τώρα, θα σας αφήσω να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα και να συνεχίσετε τα «ΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»!!!!!.
Να γνωρίζεται ότι το «τιμ» των «εκπομπών» θα πάρει και αυτό την άδειά του!! Θα τα ξαναπούμε από Σεπτέμβρη δριμύτεροι, που θα έχουν τελειώσει και οι ζέστες…. Και θα σφίξουν τα μυαλά. Εγώ δε θα επωφεληθώ, για να βάλω το μυαλό μου σε «αγρανάπαυση», για να καταλάβω καλοκαίρι, μιας και με άλλο τρόπο δεν μπορώ.
Καληνύχτα σας
Με αγάπη
ΛΟΥΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ