Καλησπέρα σας
Σήμερα, προγραμμάτιζα να ασχοληθώ με τις σχέσεις των ανθρώπων με τα πολύ αγαπητά κατοικίδια, που έχουν μπει πλέον δυνατά στη ζωή μας, για να μας γλυκάνουν, να μας απαλύνουν και να μας ομορφύνουν τις δύσκολες στιγμές που ζούμε σήμερα. Αλλά !!!! αχ αυτό το αλλά….
Τελικά θα αναφερθώ στους γλυκούς τετράποδους φίλους μας, αλλά προηγουμένως, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο γεγονότα, τα οποία δένονται με τα προηγούμενα γραφόμενά μου σχετικά με την αξιοποίηση του λιμανιού και εν γένει της ευρύτερης περιοχή.
Την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, γίνονται τα εγκαίνια της 6ης έκθεσης σκαφών (MEDITERRANEAN YACHT SHOW), το οποίο αποτελεί ένα υπερθέαμα, με μεγάλα τουριστικά οφέλη και έχω την τύχη να το παρακολουθώ από το μπαλκόνι του σπιτιού μου και δεν το χορταίνω, γιατί μετατρέπει και κατατάσσει το Ναύπλιο ισάξιο με τα πιο τουριστικά λιμάνια της Μεσογείου. Εδώ θα μου επιτρέψετε να δώσω τα συγχαρητήριά μου, σε τοπικούς παράγοντες και μη, καθώς και στο λιμενικό σώμα, που αγωνίστηκαν για να κατοχυρωθεί ετησίως στο Ναύπλιο αυτή η έκθεση.
Το δεύτερο γεγονός –το οποίο με ευχαρίστησε πάρα πολύ- είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι στο Αναπλάκι μας –νεαροί σε σχέση με εμένα (90+)- που έχουν ωραιότατες και πραγματοποιήσιμες απόψεις (τις οποίες εν πολύς προσυπογράφω με μεγάλη μου ευχαρίστηση) σχετικά με την αξιοποίηση της περιοχής. Ένας από αυτούς είναι ο πολύ αγαπητός μου φίλος ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΠΑΥΛΟΣ, ο οποίος ακολουθεί εδώ και χρόνια, μαζί με μια ομάδα εκλεκτών ανθρώπων, ένα μοναχικό δρόμο τον οποίο εγώ χαρακτήρισα -σε μία κατ΄ ιδία συνομιλία- ως ταυρομάχο και του πρότεινα μάλιστα να πλαισιώνει τις εμφανίσεις του με μουσική υπόκρουση από την Κάρμεν του Georges Bizet «Τορεαντόρ». Ο ΚΑΡΑΠΑΥΛΟΣ, στα γραφόμενά του (ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ), αναφέρεται σε πάρα πολύ ωραίες και πρωτοποριακές προτάσεις. Το τελευταίο του δημοσίευμα με τίτλο, «Για να απογειωθεί τουριστικά τ΄Ανάπλι!!! Και όμως γίνεται» μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί συγκλίνει με τις μύχιες επιθυμίες μου και αναγνωρίζω σε αυτόν ότι στο Ναύπλιο υπάρχουν άνθρωποι με πλούτο γνώσεων και εμπειριών, που ομού με τις τοπικές αρχές, ασχέτως παρατάξεων και λοιπών ταμπελών, μπορούν να συμβάλουν στα μέγιστα ώστε να απογειωθεί η πόλη αλλά και όλη η περιοχή μας. Κλείνοντας το θέμα αυτό, θέλω να πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά, θα βοηθήσουν ώστε να λάβει σάρκα και οστά η πολυθρυλούμενη τουριστική έκρηξη της περιοχής μας.
Τώρα ήρθε η ώρα να μπω στο κυρίως θέμα της σημερινής μου αφήγησης, που αφορά τους τετράποδους φίλους μας, σήμερα.
Καθήμενος στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, είδα μια ωραιότατη γατούλα, η οποία με αριστοτεχνικό τρόπο –που τύφλα να έχει ο άνθρωπος- περνούσε το δρόμο κάτω από το σπίτι μου, (ο οποίος το καλοκαίρι έχει τρομερή κυκλοφορία) με μια τερατώδη ψυχραιμία, διέσχιζε το δρόμο κάθε βράδυ για να περάσει απέναντι, όπου μια φιλόζωη γειτόνισσα άφηνε μια ορισμένη απογευματινή ώρα φαγητό και νερό έξω από την πόρτα της. Με αφορμή αυτή την σκηνή, κλείνοντας τα μάτια μου γύρισα πίσω στην προ 80αετία σχέση ανθρώπων με ζώα. Μου ήρθαν στο μυαλό γεγονότα της εποχής εκείνης και συγκλονίστηκα, αναπολώντας τι μεταχειρίσεως τύχαιναν οι νυν φίλοι μας τότε.
Εκτός ελαχίστων κυνηγών –τότε- που τα είχαν σαν εργαλείο και τα συντηρούσαν, οι σκύλοι ήταν αδιανόητο να μπαίνουν στα σπίτια της πόλης, αλλά και σε εκείνα των χωριών έμεναν πάντα έξω στις αυλές σε ημιάγρια κατάσταση, για την ασφάλεια (σεκιούριτι της εποχής εκείνης) των κοπαδιών και του σπιτιού. Τα δε αδέσποτα, κυκλοφορούσαν στα στενά της πόλεως και αλληλοσπαράζονταν (σκυλοκαυγάδες) για το τυχόν φαγητό που έβρισκαν. Στα χωριά ήταν αδύνατον να πλησιάσεις αν δεν συνοδευόσουν με άνθρωπο της περιοχής ή αν δεν ήσουν οπλισμένος για να προστατευτείς από τις αγέλες που σου επιτίθονταν.
Οι δε γάτες, ήταν και αυτές εν ημιάγρια κατάσταση, εκτός από ορισμένες που ανήκαν σε οικογένειες και τις συντηρούσαν, για να αντιμετωπίσουν την φοβερή απειλή από τα ποντίκια. Τότε τα σπίτια ήταν και αποθήκες τροφίμων, δεν υπήρχαν σούπερ μάρκετ. Ήταν φυσικά απαγορευτικό και για τις γάτες να μπαίνουν μέσα στο σπίτι την ημέρα, παρά μόνο την νύχτα για να πιάσουν ποντίκια και φυσικά δεν καλοταΐζονταν για να πεινάσουν και να πιάσουν ποντίκια. Οι αδέσποτες γάτες ήταν επίσης θανάσιμοι εχθροί των σκύλων, με αποτέλεσμα να γίνονται ομηρικοί καυγάδες, που αναστάτωναν την πόλη, εξού και η φράση -τρώγονται σαν την γάτα με το σκύλο-. Οι δύο ομάδες αποτελούσαν στόχο μιας άλλης «αδέσποτης» ομάδας αποτελούμενης από παιδιά, τα οποία, με τις πέτρες που ήταν γεμάτοι τότε οι δρόμοι, άρχιζαν σκοποβολή επάνω τους και γινόταν το έλα να δεις.
Έτσι….. φτάσαμε στην κατοχή. Τότε με την έλευση των Ιταλών και την εγκατάσταση τους στο Ναύπλιο, άρχισε ένα αδιανόητο και απεχθές για εμάς φαινόμενο, άρχισαν να χάνονται οι γάτες, γιατί οι Ιταλοί άρχισαν να τις κυνηγάμε μετά μανίας. Για αυτούς οι γάτες ήταν ένας εκλεκτός μεζές, οπότε τις κυνηγούσαν για να τις φάνε. Τις έστελναν μάλιστα στο φούρνο για ψήσιμο. Είχα δει με τα μάτια μου γιουβέτσι με –κάτι που έμοιαζε σαν κουνέλι- να το πηγαίνουν στο φούρνο για ψήσιμο και ήταν γάτα με μακαρόνια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αναπτυχθεί ένα παραεμπόριο από νεαρούς «αγιόπαιδες», όπου με παγίδες έπιαναν γάτες και τις αντάλλαζαν με τους ιταλούς με πανιότες (ψωμί ιταλικό). Αυτό το παραεμπόριο, έφτασε μέχρι και τα πέριξ χωριά, όπου και εκεί τα «καλόπαιδα» βουτούσαν τις γάτες μέσα σε τσουβάλια και τις αντάλλασσαν με τους ιταλούς.
Αποτέλεσμα τον Σεπτέμβριο του ΄43, όπου συνελήφθησαν οι ιταλοί από τους γερμανούς, να μην υπάρχει γάτα για γάτα στην πόλη, εκτός από αυτές που μπόρεσαν και προστάτεψαν όσοι τις είχαν στα σπίτια τους.
Έκτοτε η γάτα έγινε περιζήτητο είδος. Όσοι είχαν διασώσει τις γάτες τους, τις έβαζαν να γεννάνε, γιατί άρχισε να δημιουργείτε ένα αντίθετο παραεμπόριο, δηλαδή ένα «κατσούλι» όπως έλεγαν τα γατάκια ίσον μία κότα, ανταλλασσόταν δηλαδή ένα γατάκι με μία κότα. Τότε δεν υπήρχαν χρήματα, γινόταν ανταλλαγή ειδών. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε για να γίνει η γάτα είδος εν αφθονία.
Τα παραπάνω όσο και αν σας φαίνονται σήμερα αδιανόητα είναι γεγονότα τα οποία έγιναν ακριβώς όπως τα ανάφερα και τα έζησα.
Εδώ θα σταματήσω, γιατί πολλά σας έγραψα σήμερα, αλλά σας υπόσχομαι σε μελλοντική μου γραφή να αναφέρω κωμικοτραγικά και πολλά άλλα γεγονότα σχετικά με τα ανωτέρω.
Καληνύχτα σας
ΛΟΥΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ