Καλησπέρα σας

Σήμερα, πριν μπω στο κυρίως θέμα μου, που είναι το λιμάνι μας, θα αναφέρω λίγα λόγια ακόμη, για την προσωπικότητα του πρωτοπόρου για την εποχή του συμπολίτη μας ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, λόγω της ανταπόκρισης που είχε το θέμα και λόγω του ενδιαφέροντος πολλών από εσάς, που με συμπληρώσατε, με στοιχεία και φωτογραφίες σας ακόμη.
Από τα συμπληρωματικά στοιχεία, που στείλατε πολλοί φίλοι μου και από αυτά που θυμάμαι εγώ, πιστοποιείται ότι ο ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ήταν ένας πολύ καλός και αγαπητός άνθρωπος και επιχειρηματίας. Ο οποίος ασχολούταν εκτός από τα κοινά (είχε υποβάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος) και με τον αθλητισμό. Κάτι άγνωστο για την εποχή εκείνη. Ήταν μάλιστα ένα από τα ιδρυτικά στελέχη (όπως με πληροφόρησε ο αγαπητός φίλος Ι. ΜΟΥΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, τον οποίο και συγχαίρω, γιατί έχει το πλέον άρτιο ιστορικό του παναυπλιακού, το οποίο πρέπει κατ΄ εμέ κάποτε να εκδοθεί) του Παναυπλιακού Γυμναστικού Συλλόγου, όπως λεγόταν τότε ο Παναυπλιακός. Σε ανάμνηση αυτού του ανθρώπου, θα αναφέρω ένα περιστατικό, το οποίο έκανε γνωστό ο ίδιος και πέρασε από γενιά σε γενιά.
Ζώντος του μακαρίτη, επισκέφθηκε το εργοστάσιό του, μια ομάδα Γάλλων Βιομηχάνων, προκειμένου να δουν τις εγκαταστάσεις του και να εκτιμήσουν τα προϊόντα του, για να προβούν σε ανάλογες παραγγελίες για την πατρίδα τους (εξαγωγές τότε!!!!!!). Καθώς τους ξεναγούσε, στις εγκαταστάσεις του και τους έδειχνε τα μηχανήματα και τους ανέφερε πως λειτουργούν,
ενας εξ αυτών, ξέφυγε την προσοχή του και έβαλε το χέρι του σε ένα σημείο, στο οποίο ανεβοκατέβαινε ένα κοφτερό μαχαίρι. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, πανικόβλητος όρμησε!!!!! και πρόλαβε και τράβηξε τον γάλλο, πριν γίνει το κακό, φωνάζοντας το αμίμητο, όπως ο ίδιος έλεγε μετά χαριτολογώντας, εις άπταιστων ελληνογαλλική!!!! «Λα Κόψη!!! λα μάχαιρα!!! λα χέρα!!!» . Όταν τέλος, αποσοβήθηκε το κακό έσκασαν όλοι στα γέλια και διέδωσαν αυτό το αστείο γεγονός, που έμεινε αναλλοίωτο έως τις μέρες μας. Αυτός ήταν ο πρωτοπόρος βιομήχανος και αδικοχαμένος, αείμνηστος ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, που με το χαμό του, έφερε μεγάλο πλήγμα, όχι μόνο στο Ναύπλιο αλλά και πέραν αυτού.
-----------------------------------------------------------------------------
Τώρα θα αναφερθώ, στο κυρίως θέμα μου, που είναι όπως προανέφερα το λιμάνι μας, το καμάρι της πόλεώς μας. Όπως έγραψα στο προηγούμενο αφήγημά μου, εκτός από τις ελάχιστες εμπειρίες μου περί αυτού, έχω στην κατοχή μου, μερικές πληροφορίες (από τον πλέον κατάλληλο κατά τη γνώμη μου, λόγω πολυετούς επαγγελματικής εμπειρίας στον τομέα αυτό. Εκτός των άλλων και καπετάνιος, επί τρία έτη στο κρουαζιερόπλοιο ΟΡΑΪΖΟΝ), από τον συνταξιούχο πλέον Α΄ καπετάνιο και αγαπητό φίλο και συγγενή ΑΝΑΣΤ. Π. ΣΑΛΕΣΙΩΤΗ, ο οποίος είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αναφέρει κάποιες προτάσεις για τα πολύ μεγάλα οφέλη, που θα έχει η πόλη του Ναυπλίου, αν η εκβάθυνση της λεκάνης του λιμανιού φτάσει σε σημείο να μπορούν να μπαίνουν πλέον μεγάλα κρουαζερορόπλοια, τα οποία αυτή την στιγμή στέκονται έξω από το λιμάνι (αρόδου, που λένε και οι ναυτικοί).
Με την είσοδο και το πλεύρισμα, για αποβίβαση των επιβατών, στο λιμάνι, το λιγότερο που θα βγουν από το πλοίο, είναι το 80% και πάνω τον χιλιάδων επιβαινόντων τουριστών. Ανάλογα με το χρόνο παραμονής του πλοίου στο λιμάνι, οι επισκέπτες θα μπορούν να βγαίνουν 2 και 3 φορές από το πλοίο. Από αυτό μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο κέρδος θα έχει η πόλη μας, από το 30% που βγαίνει τώρα με τις «λάτζες». Επιπλέον, θα βγαίνει και το πλήρωμα του σκάφους, το οποίο είναι και αυτό πολυπληθές και αφήνει ένα καλό κέρδος, είτε από την αγορά προϊόντων, είτε από την διασκέδαση. Η δε επίσκεψη στα τουριστικά μέρη σκεφτείτε πόσο θα εκτιναχθεί (για αυτό θα αναφερθώ σε άλλο αφήγημά μου). Εν κατακλείδι, σκεφτείτε αν το πλεύρισμα των πλοίων, γίνει όπως γίνεται στο ΚΑΤΑΚΟΛΟ, που είναι ασύγκριτα μικρότερο, τι θα γίνει στον τόπο μας. Επίσης κάτι, άλλο που μου είχε αναφέρει ο αγαπητός ξάδελφος Α. Π. ΣΑΛΕΣΙΩΤΗΣ, το οποίο αν εφαρμοστεί θα φέρει υπέρογκα κέρδη, είναι αυτό της επιδίωξης να γίνει το λιμάνι μας, λιμένας επιβίβασης και αποβίβασης επιβατών και πληρώματος, κάτι που επιθυμούν και οι διοργανώτριες εταιρείες, καθότι ο Πειραιάς, που έχει αυτόν τον ρόλο τώρα έχει κορεστεί και οι εταιρείες εκεί, αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα προβλήματα.
Για τα ανωτέρω και για πολλά άλλα, θα αναφερθώ εκτενώς, με προτάσεις σε επόμενη αφήγησή μου, (πολύ γρήγορα πιστεύω αυτή τη φορά……). Οι προτάσεις δεν θα είναι αποκυήματα της φαντασίας μου, αλλά εμπειρίες μια σκληρής 80αχρονης βιοπάλης, (από τα δέκα μου εργάζομαι σκληρά). Αυτά που θα αναφέρω, ίσως να είναι πραγματοποιήσιμα ή να προσκρούουν σε γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Χθες μάλιστα 13/02/2019, διάβασα ένα γεγονός σημαντικότατο, το οποίο ήρθε να επιβεβαιώσει αυτά που έχω σκεφτεί και μου απέδειξε ότι δεν είναι μια ουτοπία.

Αυτά για σήμερα, θα είμαι σύντομα κοντά σας
Καληνύχτα σας
ΛΟΥΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ
Υ.Γ:επισυνάπτω φωτογραφίες, από το εργοστάσιο του ΠΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ, που όπως αποδεικνύει, η καθαρή επιγραφή του, ήταν μεταξύ πάρκου και μητρόπολης, όπως καλά θυμόμουν. Οι φωτογραφία είναι από το αρχείο του αγαπητού φίλου Κ. ΚΑΡΑΠΑΥΛΟΥ, όπως μου την έστειλε, μαζί με δημοσιεύματα εφημερίδων, ο άλλος αγαπητός φίλος, ιστοριοδίφης….. (λυκοτρούπης όπως έλεγαν παλιά) ΜΠ. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ.