Μετά διήμερον δε διαμονήν του μεν πατρός μου και εμού παρά κω Σκούφω, των δε αδελφών Σούτσων παρά τω πρεσβυτέρω αυτών αδελφώ Νικολάω, μετέβημεν ο πατήρ μου και εγώ εις τα δωμάτια, ά εμισθώσαμεν εν τη οικία του κ. Καραπαύλου, ήτις ήν μία των μεγαλοπρεπεστάτων και μάλλον επιζητήτων τότε εν Ναυπλίω. Ην δε κυρίως ευρύχωρον ερείπιον κακώς έχον, και μόλις διαφυγόν την εντελή καταστροφήν επί της πολιορκίας. Η δε κατοικία ημών συνέκειτο εκ δύο δωματίων, ουδέν εχόντων έπιπλον εννοείται, ξύλινα δε μόνον παραθυρόφυλλα προφυλάττοντα εκ των ακτίνων του ηλίου και των πνοών του ανέμου, καθ΄όσον υαλία εις τα παράθυρα εθεωρούντο τότε, καθώς επί Αριστοφάνους, ως παράβολος πολυτέλεια δια το Ναύπλιον. Ησαν όμως τα δωμάτια ταύτα τα ευπρεπέστερα της οικίας, ώστε και εις συναναστροφήν εισήρχοντο παρ΄ ημίν οι κατοικούντες τα πενιχρότερα μερίσματα αυτής, ως η οικογένεια του Ιακώβου Αργυροπούλου του προ μικρού υπανδρεύσαντος την θυγατέρα του Χαρίκλειαν μετά του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου, και ο Α. Καντακουζηνός, ο επί της αρχής της επαναστάσεως μετά του Υψηλάντου ελθών εις την Ελλάδα, μετ΄ολίγον δε αποχωρήσας, και τότε πάλι πρό τινων ημερών επιστρέψας.