Η Ίλζε και η Μαριάννε, φοιτήτριες Κλασσικής Φιλολογίας γνωστού Γερμανικού Πανεπιστημίου, κατάφεραν, επιτέλους, να πραγματοποιήσουν ένα όνειρο χρόνων και να κάνουν το ταξίδι των καλοκαιρινών τους διακοπών στην Ελλάδα.
Μέσα Ιουλίου, λοιπόν, βρέθηκαν να κάνουν τις βουτιές τους και να παίζουν ρακέτες στην παραλία Καραθώνα του Ναυπλίου.
Παρουσίες εντυπωσιακές, δροσερές και φωνακλάδικες, σε κάθε χτύπημα της ρακέτας, δεν περνούσαν απαρατήρητες, για πολλούς λόγους. Κυρίως, όμως, ήταν η ψηλή, γυμνασμένη κορμοστασιά της Βερολινέζας φροϊλάιν Ίλζε και η «πλούσια τα ελέη» μπροστινή συστοιχία της Βαυαρής Μαριάννε, που τραβούσαν τα βλέμματα σαν μαγνήτες.
Ο Γιώργης και ο Κυριάκος, που έπαιζαν ρακέτες παραδίπλα, ένιωσαν έντονο το «κάλεσμα της φύσης» και επέδραμαν. Φίλοι και συμφοιτητές από τότε που βρέθηκαν να σπουδάζουν στα Γιάννενα, όπου καταβρόχθιζαν, χωρίς να κομπιάζουν, τα εμβάσματα γονέων και παππούδων και μιας θειάς του πρώτου, χήρας σε γερμανόφωνο έδαφος, διακρίνονταν για τα άμεσα αντανακλαστικά τους απέναντι στο γυναικείο φύλο.
Το ραντεβού κλείστηκε, χωρίς πολλά – πολλά, για το βράδυ, στου «Καβαλάρη», απέναντι από την ALPHA Τράπεζα.
Φάγανε, ήπιανε, ντερλικώσανε γενικώς και είπανε να συνεχίσουν για ποτό σε μπαράκι, για να προχωρήσουν στο δεύτερο μέρος…
Εδώ ήταν που μπλέχτηκαν τα πράγματα, καθότι ο Κυριάκος είχε βάλει στο «μάτι» την Ίλζε, την ψηλή την σπαθάτη και το είχε εξομολογηθεί στον Γιώργη, ο οποίος δεν έδειξε να φέρνει αντίρρηση. Άρα, όπως νόμιζε ο πρώτος, υπήρχε η συναίνεση του φίλου του για να προχωρήσει στο… «παρασύνθημα».
Καλά προχωρούσε η βραδιά στο μπαράκι, ώσπου ο Κυριάκος, που είχε την ψηλή δίπλα του, πετάχτηκε στην τουαλέτα να ξεφορτώσει μέρος των υγρών που είχε πιεί. Ο Γιώργης δεν έπινε…
Γυρίζοντας ξαλαφρωμένος, δέχτηκε το πρώτο σοκ, βλέποντας τον φίλο του να κάθεται δίπλα στην Ίλζε και να χαριεντίζονται. Τι να κάνει, κάθισε, αναγκαστικά, δίπλα στην Μαριάννε, προβληματισμένος για το πώς θα πρέπει να ενεργήσει στην συνέχεια. Όπου, κάποια στιγμή, το ψηλό κορίτσι κίνησε κι αυτό για την τουαλέτα, συνοδευόμενο, όμως, από τον Γιώργη…
Σε «αναμμένα κάρβουνα» ο Κυριάκος, περίμενε την επιστροφή τους και στην πρώτη ευκαιρία πήρε ιδιαιτέρως τον Γιώργη, για διευκρινιστικές:
-Ρε, το κορίτσι, σου είπα, το θέλω εγώ!
-Ναι αλλά αυτό γουστάρει εμένα!
-Σου το είπε;
-Την ώρα που ήσουνα τουαλέτα με φώναξε δίπλα της και μου τριβόταν. Οπότε κι εγώ της έδειξα φωτογραφία του… «εργαλείου» μου, που έχω αποθηκεύσει στο κινητό. Και της άρεσε. Κι όταν πήγαμε στην τουαλέτα την χούφτωσα λιγάκι…
«Πύραυλος» ο Κυριάκος, προσπάθησε να σκεφτεί στα γρήγορα πώς θα έσωνε την παρτίδα. Τον άφησε, ξαναπήγε στην τουαλέτα, όπου φωτογράφησε με το κινητό και το δικό του… «εργαλείο».
«Τι στα κομμάτια» σκέφτηκε, «του ρίχνω πέντε πόντους. Έχω, επομένως, την υπεροπλία!»
Στην πρώτη ευκαιρία, λοιπόν, διπλάρωσε την σπαθάτη και της είπε συνωμοτικά, δείχνοντάς της με καμάρι την φωτογραφία:
-Κοίτα τι σου έχω για μετά. Πρώτο πράγμα!
Η σφαλιάρα συνοδεύτηκε από ένα γερμανικό υβρεολόγιο, απ’ όπου ξεχώρισε τη λέξη «schwein» (γουρούνι)!
Η βραδιά, όπως ήταν φυσικό, χάλασε, τα κορίτσια αποχώρησαν συγχυσμένα και ο Κυριάκος έπιασε τον Γιώργη, για να καταλάβει γιατί το κορίτσι, που έδειχνε τόσο χαλαρό, τον αποκάλεσε γουρούνι.
-Καλά, γιατί αντέδρασε έτσι με ‘μένα και σε σένα δεν είπε τίποτα;
-Γιατί να πει;
-Που της έδειξες την φωτογραφία σου…
-Μα δεν της την έδειξα!
«Κόκκαλο» ο αγαθός, καμπίσιος Κυριάκος, τότε κατάλαβε πως του την «έστησε» ο πονηρός, ορεινός Γιώργης… Και θυμήθηκε τον μακαρίτη τον παππού του που του έλεγε: «Κάνε βλάχο φίλο, βάστα κι ένα ξύλο»! Αλλά ήταν πλέον πολύ αργά…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
