13/09/17
Καλησπέρα σας
Σήμερα θα σας μεταφέρω ένα γεγονός, στο οποίο έλαβα μέρος ως «κομπάρσος», λόγω της σοβαρότητας του. Αφορά βέβαια τον εμπορικό τομέα, αλλά κατά την γνώμη μου την οποία θα σας αναφέρω στο τέλος, έχει πολλές προεκτάσεις τις οποίες αν έχετε υπομονή θα τις διαβάσετε παρακάτω.
Το 1975, ήμουν κάτοικος Ναυπλίου και επαγγελματίας από τα γεννοφάσκια μου. Τότε στην παραγωγική Ελλάδα (ιδιωτικό τομέα), βασίλευε το ΕΛΚΕΠΑ, μοναδικός φορέας στην επιμόρφωση μεγάλων στελεχών, στο ΕΠΙΧΕΙΡΙΝ. Τα σεμινάριά του ήταν πρωτοποριακά, πολυδάπανα, αλλά φοβερά επιμορφωτικά. Τύχανε δε πανελληνίου εκτιμήσεως. Ένα σεμινάριο που έγινε τότε στο Ναύπλιο, με χορηγό την εταιρεία ΚΥΚΝΟΣ, άφησε άφωνους και σχολιαζόταν επί μήνες από τους εμπλεκόμενους και όλο το Ναύπλιο, για τις εύστοχες και καίριες επισημάνσεις του. Αυτό δυστυχώς δεν μπόρεσα να το παρακολουθήσω τότε, για πολλούς λόγους και μου είχε μείνει απωθημένο. Τότε αντιπροσώπευα μια μεγάλη βιομηχανία (ΕΒΓΑ). Ανεβοκατέβαινα στην Αθήνα, για διάφορες συνεννοήσεις και ήμουν πολύ γνωστός στα ανώτερα κλιμάκια, οι οποίοι διάκεινται φιλικότατα προς εμένα. Περιττό να πω ότι το ταξίδι στην Αθήνα και η επιστροφή, -παρόλες τις βελτιώσεις που είχαν γίνει (στο οδικό δίκτυο, και στη βελτίωση των αυτοκινήτων)- από το 1950 που πρωτάρχισα, δεν ήταν και τόσο ευχάριστο, ήταν επικίνδυνο και κουραστικό.
Σε ένα από τα ταξίδια μου, πήρε το αυτί μου ότι επρόκειτο να γίνει σεμινάριο του ΕΛΚΕΠΑ, σε ανώτερα στελέχη της επιχειρήσεως. Αυτό ήταν!!! Ξύπνησε το απωθημένο μου, και τους έγινα τσάμικος ταμπάκος –όπως έλεγαν τότε- με αίτημα να το παρακολουθήσω και εγώ. Στην αρχή μου το αρνήθηκαν, λέγοντας μου εσύ δεν είσαι στέλεχος της επιχείρησης (δηλαδή ευγενικά δεν είσαι του βεληνεκούς των στελεχών που θα το παρακολουθήσουν). Όμως εγώ το χαβά μου. Είπα δεν θέλω να λάβω μέρος στην συζήτηση, αλλά απλά να παρακολουθήσω. Μου έφεραν και άλλες δυσκολίες, όπως εσύ είσαι κάτοικος Ναυπλίου, πως θα πηγαινόρχεσαι; Αυτό είπα είναι πρόβλημα δικό μου. Μετά από μεγάλες πιέσεις και μεγάλο αγώνα κατόρθωσα και πήρα την πολυπόθητη έγκριση συμμετοχής στο σεμινάριο. Όταν είδα το πρόγραμμα κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα. Ήταν μεγάλο και ήθελε πολλές παρουσίες, μια με δύο φορές την εβδομάδα. Ήταν όμως τέτοιο το πάθος μου, να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο με τέτοια αίγλη, που παράβλεψα τα πάντα και άρχισα να ανεβοκατεβαίνω στην Αθήνα (με τις δυσκολίες που προανέφερα) σαν να ήταν Άργος Ναύπλιο, περιττό να πω ότι δεν έχασα καμία συνεδρίαση.
Αναφέρω, όλα τα παραπάνω, που μπορεί να είναι και κουραστικά, αλλά θέλω να σας βάλω στο πνεύμα και στην σοβαρότητα αυτών που θα αναφέρω παρακάτω.
Επιμορφωτής του ΕΛΚΕΠΑ, ήταν τότε ο αείμνηστος πλέον ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ (νομίζω με καταγωγή από Νεμέα). Ένας φοβερός άνθρωπος και δάσκαλος, με σπουδές στην Αμερική και αλλού. Πολύ χαμηλού προφίλ και ήπιων τόνων. Μας έκανε αλλεπάλληλα τεστ και γραπτές εξετάσεις. Για να μην σας κουράζω περισσότερο, αφού μας είχε περιγράψει τον επιτυχημένο MANAGER, έφτασε προς το τέλος των μαθημάτων, σε ένα γεγονός που με συγκλόνισε και είναι η αφορμή που γράφω το παρόν αφήγημα.
Στην συνεδρίαση αυτή που θα αναφερθώ, μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα είδαμε έναν μαυροπίνακα σε τρίποδο, στο πάνω μέρος του μαυροπίνακα και στην μέση είχε βάλει ένα καρφί και είχε κρεμάσει ένα σπάγκο με ένα βαρίδι. Αφού καθίσαμε, μας είπε, σήμερα δεν θα σας απασχολήσω πολύ. Πήρε μια κιμωλία και πιάνοντας μαζί και το βαρίδι σχημάτισε ένα ημικύκλιο σαν εκκρεμές. Στην αρχή του ημικυκλίου έβαλε το Α και στο τέλος το Ω. Εμείς το κοιτούσαμε άναυδοι και αναρωτιόμασταν τι σχέση έχει αυτό με το σεμινάριο; Μας λέει λοιπόν, αφού πήρε το βαρίδι και το πήγε στο Α «Στο Α είναι ο επιχειρηματίας που δεν ακούει τίποτα» και κάνει ότι του κατεβάσει η γκλάβα του που έλεγαν και οι παλαιοί. Κατέβασε το βαρίδι λίγο πιο κάτω και λέει εδώ «είναι ο επιχειρηματίας που ακούει λίγο», πήγε ακόμη πιο κάτω το βαρίδι και είπε εδώ είναι «ο επιχειρηματίας που ακούει λίγο περισσότερο», φτάνοντας το βαρίδι στη μέση του ημικυκλίου είπε εδώ «είναι ο επιχειρηματίας που ακούει τα μισά και κάνει τα μισά που αναφέραμε πιο πάνω». Προχώρησε το βαρίδι προς το Ω και μας είπε ότι εδώ «είναι ο επιχειρηματίας που περισσότερο ακούει και λιγότερο αποφασίζει», να μην τα πολυλογώ φτάνοντας στο Ω είπε ότι εδώ «είναι ο άβουλος επιχειρηματίας που κάνει ότι του πουν». Όταν τελείωσε η επίδειξη στον μαυροπίνακα μοίρασε χαρτιά στα οποία είχε γράψει τα ανωτέρω και μας ζητούσε να γράψουμε ποιος κατά την γνώμη μας είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας. Στο σημείο αυτό έκλεισε η συνεδρίαση, μεσολαβούσαν και κάτι γιορτές τότε και μας είπε να συναντηθούμε μετά να συνεχίσουμε. Μετά λοιπόν τις αργίες πήγαμε για την συνέχεια με τις απαντήσεις μας. Μάζεψε τότε τις απαντήσεις μας και μας είπε θα σας δώσω τα αποτελέσματα μετά από δύο μέρες, αφού ομαδοποιήσω τις απαντήσεις σας. Πράγμα που επέτεινε την αγωνία μας.
Πράγματι στην επόμενη συνεδρίαση αφού μας είπε τόσο τις % απάντησαν έτσι ή αλλιώς (όχι ονομαστικά) αλλά ως ποσοστό. Σε μεγάλο ποσοστό μεταξύ των οποίων και εγώ είχαμε απαντήσει ότι επιτυχημένος επιχειρηματίας είναι ο μεσαίος. Τότε μας είπε «κύριοι όλοι καλώς απαντήσατε, αλλά δεν είναι εκεί ο σωστός επιχειρηματίας». Περιττό να πω ότι μείναμε όλοι άναυδοι. Τότε συνέχισε, «ΣΩΣΤΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ Α ΣΤΟ Ω, Ο ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΧΕΡΙ».
Όλα τα ανωτέρω τα έγραψα για να φτάσω σε αυτό το τελευταίο συμπέρασμα, το οποίο μπορεί να αναφέρεται στο ΕΠΙΧΕΙΡΙΝ, αλλά θα μου επιτρέψετε να δώσω προέκταση και σε ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ. Όπως μας δίδαξε ο αείμνηστος ΚΑΤΣΙΓΙΑΝΝΗΣ, να ελισσόμαστε σαν επιχειρηματίες, έτσι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΙΣΣΟΜΑΣΤΕ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΖΩΗ ΜΑΣ και να μην είμαστε στατικοί- μονολιθικοί.
Κατά τη γνώμη μου η εμμονή στην στατικότατα είναι μία από τις βασικότερες αιτίες της σημερινής μας κατάστασης.
Να διευκρινίσω ότι, πάντα ότι γράφω είναι προσωπικές μου γνώμες και κατασταλάγματα της μακροχρόνιας ζωής μου και δεν έχουν καμία σχέση με πολιτικές επιρροές.
Λ. Λάμπρου