Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία:

ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΤΡΕΑ

  • μέγεθος γραμματοσειράς
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)


Αύριο γιορτάζει το εκκλησάκι του Παλαμηδιού. Μικρό… μέσα στην τάπια του Διοικητηρίου, την Τζιδάρ-Τάπια των Τούρκων… Άνοιξε ανήμερα της απελευθέρωσης του κάστρου, για να τιμηθεί ο ΑγιΑντρέας που γιόρταζε εκείνη την ημέρα.
Για εκατό περίπου χρόνια του «Αγίου Ανδρέως» ήταν μια μεγάλη γιορτή. Ανοίγανε για μια βδομάδα οι πύλες του κάστρου και οι κρατούμενοι στις φυλακές, που λειτουργούσαν εκεί πάνω, πουλούσαν – εν είδει πανηγυριού- διάφορα χειροτεχνήματα. Μετά την κατάργηση των φυλακών, ίσως επειδή δεν μας βόλευε να ανεβαίνουμε τόσα σκαλιά, ανακαλύψαμε το νεομάρτυρα Αναστάσιο και τον ανακηρύξαμε πολιούχο, την δεκαετία του 1930. Μέχρι τότε πολιούχος κι ελευθερωτής θεωρείτο ο Άγιος Ανδρέας.
Με τα χρόνια καταργήσαμε και την αργία και μεταθέσαμε τον εορτασμό της απελευθέρωσης του Ναυπλίου την τελευταία Κυριακή του Νοέμβρη (εφεύρημα της Χούντας, που το υιοθέτησαν και όλοι οι κατοπινοί). Έτσι αύριο κατά τις πέντε που θα τελεσθεί ο εσπερινός και μεθαύριο το πρωί στον όρθρο και τη θεία λειτουργία θα πάνε λίγοι (πολύ λιγότεροι από ότι θα επέβαλε η ιστορική μνήμη)… Αλλά και στη δοξολογία που έγινε την περασμένη Κυριακή … πιο πολλοί ήταν οι φαντάροι του τιμητικού αγήματος, παρά οι υπόλοιποι (ευτυχώς εκείνη την ώρα επισκεπτόταν το κάστρο ένα ΚΑΠΗ από την Αιτωλοακαρνανία!!!)
Ευκαιρία είναι με την επέτειο και τη γιορτή να θυμηθούμε εκείνους τους ήρωες … Η πατρίδα τους έχει αγνοήσει… πλήρως.
Φέτος, θα σταθώ στον Γιώργη Λεμπέση… έναν Κρανιδιώτη αγωνιστή… που βρήκε φρικτό θάνατο. Τον συνέλαβαν οι Τούρκοι στην επιτυχημένοι έξοδο που έκαναν ανήμερα του Πάσχα του 1821. Βγήκαν- εκείνη την ημέρα- από την Πύλη της Ξηράς και προχώρησαν ανενόχλητοι μέχρι το Κατσίγκρι που ήταν το Ελληνικό στρατόπεδο… Παρά λίγο η νίκη τους να ήταν ολοκληρωτική. Ευτυχώς που οι καλόγεροι της Μονής Αυγού, εγκρατείς όντες, δεν είχαν παραδοθεί στην οινοποσία και κράτησαν τις θέσεις τους… έπεσαν οι περισσότεροι νεκροί στο πεδίο της μάχης, με πρώτον από όλους τον ηγούμενό τους.
Σε αυτή την μάχη έπιασαν αιχμάλωτο και τον Γιώργη Λεμπέση… τον έσυραν μέσα στο Ανάπλι και του επεφύλαξαν ένα τραγικό τέλος… Τον παλούκωσαν… Επίσημα το λένε ανασκολοπισμό. Ζωντανό τον έμπηξαν σε ένα σουβλί και τον άφησαν μπροστά από την Πύλη της Ξηράς… Δεν ξέρουμε, αν πέθανε αμέσως… Σε αυτού του είδους την εκτέλεση, αν βγει το σουβλί από την αριστερή πλευρά του θώρακα, το θύμα ξεψυχάει αμέσως… αν όμως βγει από τη δεξιά βασανίζεται με φρικτούς πόνους για κάνα δυο μέρες.
Ήταν ο πρωτομάρτυρας της λευτεριάς της πόλης μας… Ούτε στο σημείο του θανάτου του, ούτε πουθενά αλλού η ευγνωμονούσα πόλη μας έκανε κάτι για να τον τιμήσει.
Αναρτώ μια γκραβούρα ανασκολοπισμού, για να καταλαβαίνουμε τι λέμε… Είναι ίσως υπερβολική γιατί συνήθως παλούκι δεν έβγαινε από το στόμα, αλλά από έναν από τους δυο ώμους.

Πρόσθετες Πληροφορίες

205
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία:

Προσθήκη σχολίου

Σημειώσεις η νομικό περιεχόμενο για την υποβολή σχολίων.