Με την απελευθέρωση του Ναυπλίου στις 30 Νοεμβρίου του 1822 η απότομη συγκέντρωση πληθισμού στο Ναύπλιο που προερχόντουσαν από διάφορους τόπους και καθότι δεν υπήρχε καμία υγειονομική επιτήρηση, μετέφεραν διάφορα θανατηφόρα νοσήματα. Αλλως στο Ναύπλιο προυπήρχε ο Τυφοειδής Πυρετός ο οποίος είχε προσβάλλει τους Τούρκους κατά την διάρκεια της πολιορκίας, μεταδόθηκε από τις πρώτες ημέρες της αλώσεως στους Έλληνες που εισήλθαν στην πόλη. Αυτοί κατέλαβαν τα σπίτια των Τούρκων χωρίς απολύμανση με τα λάφυρα τα κλινισκεπάσματα γεμάτα με θανατηφόρα μικρόβια ασθενιών και επιδημιών.

Τον Ιούνιο του 1864 φάνηκαν στο Ναύπλιο κρούσματα ευλογιάς, από τα οποία ο πληθυσμός τρομοκρατήθηκε. Ελήφθησαν όμως έκτακτα μέτρα αντιμετωπίσεως της επιδημίας. Ευτυχώς η νόσος ήταν ‘ηπιας μορφής και νδεν επεξετάθηκε σε αντίθεση με το Άργος όπου η νόσος ήταν σφοδρή και παρουσιάστηκαν άνω των 80 κρουσμάτων μέσα σε δύο μέρες. Για τον λόγο αυτό αποφασίστηκε η κατεδάφιση των τειχών για να αναπνεύσει η πόλη. Έτσι το 1865 κατεδαφίστηκαν ο προμαχώνας του Μόσχου και στη συνέχεια του με αυτό του Οπλοστασίου.

Τον Ιανουάριο του 1884 ενέσκηψε στο Ναύπλιο επιδημία Ευλογιάς, η οποία τρομοκράτησε τους κατοίκους, από τους οποίους πολλοί έφυγαν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Η νόσος φάνηκε στην αρχή στον «Ψαρομαχαλά», αλλά μετ΄ ολίγον μεταδόθηκε στις ανω συνοικίες της πόλης, οι οποίες αποκλείσθηκαν από την αστυνομία και απαγορεύτηκε η επικοινωνία με την κάτω πόλη. Οι γιατροί νύχτα μέρα εργαζόντουσαν , εμβολίασαν τους κατοίκους με δαμαλίδα (Εμβόλιο Ευλογιάς) που εστάλησαν επειγόντως από την Αθήνα. Χαρις στα αυτηρά μέτρα των Αρχών, τον αποκλεισμό των ασθενών, την διακοπή των σχολείων και Δικαστηρίων, η επιδημία κατεστάλη στα μέσα του Μαρτίου 1884 αφού επι τρείς μήνες η πολη διαλύθηκε από ζωή και κίνηση. Από την ευλογιά προσεβλήθησαν 80 άτομα από τα οποία γιατρεύτηκαν τα 50 και πέθαναν 30.

Το μήνα Οκτώβριο του 1897 ενέσκηψε στο Άργος επιδημία Ευλογιάς, η οποία κράτησε δύο μήνες και είχε περίπου 1000 κρούσματα ασθενών και αρκετούς θανάτους. Το Ναύπλιο τότε τρομοκρατήθηκε και έλαβε ‘εκτακτα μέτρα με γενικό αμβολιασμό των κατοίκων. Επίσης τοποθέτησαν φρουρούς στο σιδηροδρομικό σταθμό και την οδό του Άργους- Ναυπλίου απαγορεύοντας την είσοδο σε ασθενείς.

Στο Ναύπλιο υπήρχε μόνο ένα κρούσμα θανατηφόρο σε ασθενή που κρυφά είχε έλθει στο Ναύπλιο. Καθ΄όλη τη διάρκεια της επιδημίας οι Αναπλιώτες έκαναν λιτανίες και δεήσεις στους Ναούς. Σε ανάμνηση της σωτηρίας της πόλης από την επιδημία, πολλοί Αναπλιώτες .ιδίως από τον Ψαρομαχαλά, συνέστησαν επιτροπή και με έρανο έφτιαξαν εικόνα του ιαματικού Αγίου Παντελεήμωνος την οποίαν τοποθέτησαν στη Μονή Αγίου Θεοδοσίου του Νέου στο Παναρίτι.

Από τον Δεκέμβριου του 1910 έως το Μάρτιο του 1911 ένέσκηψε στο ναύπλιο επιδημία Μηνιγγίτιδος η οποία προσέβαλε πολλούς κατοίκους ιδίως από το προάστειο της Πρόνοιας. Φόβος είχε καταλάβει τους κατοίκους ιδίως από τα καθημερινά θανατηφόρα κρούσματα.Στο χρονικό αυτό διάστημα πέθαναν από την επιδημία πλέον των 25 ατόμων και επι πλέον 18 στρατιώτες της φρουράς.