Το 1933, ο ζαχαροπλάστης Δημήτριος Ταμπόσης δημιουργεί στο Λουτράκι τα γλυκά «Καζινό» με αγνά ντόπια υλικά.
Μια φήμη θέλει τον Δημήτριο Ταμπόση να έχει μάθει την τέχνη δίπλα στον φημισμένο ζαχαροπλάστη της Ξάνθης Γεώργιο Παπαπαρασκευά… Εν πάσει περιπτώσει, τα γλυκά του είναι εξαιρετικά και όσοι περνούν από Αθήνα προς Πελοπόννησο ή επιστρέφουν στο (ακόμα) ιοστεφές άστυ, σταματούν στο Λουτράκι για να προμηθευτούν τα γλυκά του.
Μπαίνει η δεκαετία του ’50 και ο Δ.Τ. προχωρεί ένα βήμα ακόμα, τυποποιώντας τα γλυκά του, τα οποία έχουν μεγάλη επιτυχία, ιδιαίτερα τα «τυλιχτά» (μπακλαβάς, κανταΐφι, κουραμπιέδες, κ.λ.π.). Ιδιαίτερο σουξέ είχε στη συνέχεια και το «Κοπεγχάγη», που το πλασάρισε την εποχή των γάμων του Κωνσταντίνου με την Άννα Μαρία.
Το 1955 έχει, πλέον τελειώσει η ιστορία με τα Αργείτικα παγωτά «Αστόρια» και ο Αργείος επιχειρηματίας Τάκης (Παναγιώτης) Καλαντζής προχωρεί δυο βήματα εμπρός. Κατ’ αρχάς παίρνει την «ΕΒΓΑ», που πρώτος αντιπροσώπευε στο νομό ο Λούης (Λεωνίδας) Λάμπρου από το Ναύπλιο και στη συνέχεια, με την προτροπή και «προξενιό» του δευτέρου, στενού φίλου με τον Δημήτρη Ταμπόση, παίρνει και τα γλυκά «Καζινό». Έδρα των επιχειρήσεών του το εμβληματικό περίπτερο στο πάρκο του Άργους, όπου αναρτάται και η ταμπέλα «Καζινό».
Είμαστε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 60. Μια μέρα, από την μεγάλη ζήτηση, το κατάστημα πάει να ξεμείνει από γλυκά και ο Καλαντζής έχει ξεμείνει από αμάξι, λόγω μηχανικής βλάβης. Έτσι, αφού δεν βρίσκει άλλη λύση, τηλεφωνεί στον Λούη, αν μπορεί να τον εξυπηρετήσει με το δικό του αυτοκίνητο, για να πάνε στο Λουτράκι να φέρουν καινούργια παρτίδα. Είναι δε το αυτοκίνητο του Λούη ένα αμερικάνικο, κομμένο από τη μέση και πίσω, όπου έχει τοποθετηθεί καρότσα με τέντα, για τις μεταφορές. Αυτή τη μέρα, όμως, η τέντα είναι σχισμένη – και θα δούμε τις επιπτώσεις στη συνέχεια – έτσι κινούν για το Λουτράκι δίχως τέντα.
Φορτώνουν τα γλυκά, πάστες και τυλιχτά, τοποθετημένα σε τάβλες, που μπαίνουν συρταρωτά σε κάτι μεγάλα κουτιά και κινούν να γυρίσουν στο Άργος. Έχει ήδη νυχτώσει. Οπότε, προτείνει ο Λούης:
-Δεν σταματάμε λίγο στην Κόρινθο, που είναι σε μια ταβέρνα ο Θεοδωρόπουλος, με στελέχη της ΕΒΓΑ;
Ο Αργύρης Θεοδωρόπουλος, από την Κόρινθο, είναι ο γενικός αντιπρόσωπος της ΕΒΓΑ στην Πελοπόννησο. Αν και βιάζεται να γυρίσει ο Καλαντζής – τον περιμένει και η Κούλα – με βαριά καρδιά συμφωνεί.
Στην ταβέρνα η παρέα αποτελείται από πέντε – έξι άτομα. Προεξάρχων στο κέφι ένας Κεφαλλονίτης, ονόματι Τρομπέτας, αρχιμηχανικός της ΕΒΓΑ και μεγάλος πλακατζής.
Καθώς στρώνονται οι δυο τους στο τραπέζι, πλευρίζει ο Τρομπέτας τον Λάμπρου και τον ρωτάει από πού έρχονται.
-Φορτώσαμε, με το αυτοκίνητό μου, γλυκά στου Ταμπόση.
Κάποια στιγμή χάνεται αλλά σύντομα ξαναγυρίζει και αρχίζει, κάτω από το τραπέζι, να μοιράζει κάτι στους συνδαιτημόνες, που αρχίζουν να το μασουλάνε, με τρόπο…
Ξαναφεύγει, ξαναγυρίζει…
Ο Καλαντζής κάτι σαν να υποψιάζεται και ρωτά:
-Τι τρώτε, ρε;
Ο Τρομπέτας ανοίγει το χέρι του και τού δείχνει ένα… κοκ:
-Αυτό!
Πετάγεται πάνω ο Καλαντζής και τρέχει προς το αμάξι. Βλέπει τα ίχνη της λεηλασίας και αναφωνεί:
-Με ψοφήσατε!
Ο Λάμπρου σπεύδει στη θέση του οδηγού. Τρεις – τέσσερις από την παρέα σαλτάρουν πάνω στην καρότσα. Ο Τάκης ωρύεται:
-Ξεκίνα ρε μαλακισμένο (μικρότερός του ο Λούης)! Με ψοφήσανε οι πού….ες!
Και την ώρα που πάει να ξεκινήσει, τού φωνάζει, ξανά:
-Στοπ!
Ανεβαίνει στην καρότσα, παίρνει τις δυο εναπομείνασες τάβλες με τα κοκ και τους τα πετάει!
-Φάτε τα να σκάσετε!
Την άλλη μέρα το Καζινό, στο πάρκο του Άργους, είχε απ’ όλα τα καλά αλλά… έλλειψη από κοκ…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Υ.Γ. Από τις όμορφες αναμνήσεις του Λούη, που την κατέγραψα τις προάλλες, καθώς πίναμε τον καφέ μας στην «Αύρα» της Νέας Κίου.
Στην επάνω φωτογραφία, ευγενώς προσφερθείσα από την κόρη τού αείμνηστου Τάκη (και στενού φίλου του πατέρα μου Νίκου), Κατερίνα Καλαντζή – Γιαννούση, η παρέα στο τραπεζάκι του «Καζινό» αποτελείται από τον Τάκη Καλαντζή (αριστερά), τον ιατρό Ιωάννη Πεβερέτο (δεξιά) και τον επιχειρηματία στον τομέα της ψύξης Ιωάννη Καράμπελα (στο βάθος δεξιά).
