Ήταν 3 του Δεκέμβρη πριν από 98 χρόνια. Το Θωρηκτό Αβέρωφ έπρεπε να πλέει καθ΄όλη τη διάρκεια  της Ναυμαχίας σε πλήρη ισχύ. Αλλιώς ο ελιγμός που αποφάσισε ο Ναύαρχος Κουντουριώτης για να οδηγήσει τη Ναυαρχίδα του Ελληνικού στόλου ανάμεσα από τον Τούρκικο στόλο και να πλεύσει κοντά στο ¨"Μπαρμπαρόσσα" δεν θα πετύχαινε. Όμως για να πλεύσει το θωρηκτό με τη μέγιστη ταχύτητα των 22 κόμβων θάπρεπε να λειτουργούν και οι 45 λέβητές του. Ένας-ένας οι θερμαστές  (οι καρβουνιάρηδες) του πλοίου άρχισαν να τα φτύνουν στους  55 βαθμούς Κελσίου του μηχανοστασίου. Και έμεινε ο ένας μέχρι το τέλος, μέχρι την τελική εξάντλησή του. Ο πραγματικός ήρωας της ναυμαχίας ήταν τελικά ο ανώνυμος θερμαστής. Κάποιοι λένε ότι τότε σάλεψαν τα λογικά του.
Αργότερα ο  ήρωας με τα σαλεμένα λογικά βρέθηκε, δεν ξέρω και εγώ πώς, στ΄ Ανάπλι.
Ρακένδυτος, ξυπόλυτος, άστεγος. Φανατικός υποστηρικτής του Πανιωνίου και  του κόμματος των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη. Τα παιδιά τον κορόιδευαν. Πεεεεθανε ο Μαρκεζίνης του φώναζαν. Και αυτός τα κυνηγούσε και τα πετροβολούσε.
Αλλά όταν ξημέρωνε  η 6η Δεκεμβρίου  όλα άλλαζαν. Ο ήρωας θερμαστής έβρισκε ως δια μαγείας παπούτσια και κοστούμι και εμφανιζόταν στην εκκλησία του Αγιου Νικολάου στην παραλία του Ναυπλίου για να εορτάσει τον Άγιο των ναυτικών.
Ο Πετρορούσος αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας της παλιάς πόλης του Ναυπλίου.
Ο Πετρορούσος ήταν  ο ανώνυμος ήρωας με τα σαλεμένα μυαλά και τα τότε παιδιά, οι σημερινοί πενηντάρηδες, οφείλουν μια συγγνώμη.