Εκτός από όλους αυτούς τους τυπογράφους και τα τυπογραφεία που δραστηριοποιήθηκαν και λειτούργησαν στο Ναύπλιο και στα οποία έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στις προηγούμενες παρουσιάσεις μας, την περίοδο μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και έως την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα και άλλοι τυπογράφοι και άλλοι δημοσιογράφοι θα δραστηριοποιηθούν. Αυτούς τους ανθρώπους, τις δουλειές τους, τις εφημερίδες που θα εκδώσουν και τα βιβλία θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε σήμερα συγκεντρωτικά.

Ο «Ήλιος» κυκλοφόρησε στο Ναύπλιο τον πρώτο χρόνο της Αντιβασιλείας του Όθωνα, συγκεκριμένα το πρώτο φύλλο του κυκλοφορεί τον Ιούνιο του 1833 και θα εκδοθούν συνολικά 42 φύλλα. Ο Ήλιος τυπωνόταν στο τυπογραφείο των Άγγελου και Νικολάου Αγγελίδη συντάκτης του δε ήταν ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος και πιθανά και ο αδερφός του Αλέξανδρος. Η εφημερίδα είχε περιεχόμενο πολιτικό, φιλολογικό και εμπορικό αλλά δυστυχώς δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις αυστηρότατες απαιτήσεις και την εγγύηση που απαιτούσε ο νόμος περί τύπου της αντιβασιλείας και θα κλίσει. Πολιτικά μπορούμε να πούμε ότι η εφημερίδα τοποθετείτο στον χώρο των υποστηρικτών της ύπαρξης συντάγματος και της ανάγκης ύπαρξης μιας Συνταγματικής Μοναρχίας. Όμως οι Αντιβασιλείς και η πολιτική που εφαρμόστηκε τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα δεν ενδιαφερόταν στο ελάχιστο για κάτι τέτοιο. Οι αδελφοί Αγγελίδη αργότερα θα μετακομίσουν στην Αίγινα και τέλος στην Αθήνα με την μεταφορά της πρωτεύουσας εκεί. Τέλος, το 1835 θα διαλύσουν την συνεργασία τους και θα διατηρήσουν διαφορετικά τυπογραφία με αυτό του Νικόλαου να είναι μακροβιότερο και με πιο έντονη δράση.

Τον Σεπτέμβριο του 1834 κυκλοφορεί μια νέα εφημερίδα με τον τίτλο «Εποχή- L’ EPOQUE», είναι δίγλωσσή και κάθε φύλλο της αποτελείται από τμήμα στην ελληνική και τμήμα στην γαλλική γλώσσα, θα έχει και αυτή βραχύ βίο εκδίδοντας 47 φύλλα. Ήταν δε τετρασέλιδη όπως και οι περισσότερες άλλες της εποχής της. Υπεύθυνοι συντάκτες δηλώνονται οι Γ.Μ. Βίκης στα πρώτα φύλλα και στην συνέχεια ο Εμ. Ν. Πρατικάκης, είναι πιθανό όμως οι ανωτέρω να ήταν οι υπεύθυνοι έναντι του νόμου αλλά όχι οι πραγματικοί συντάκτες τις εφημερίδας, γεγονός συνηθισμένο εκείνη την εποχή. Η εφημερίδα τυπωνόταν στο τυπογραφείο του Κ. Ράλλη. Σύμφωνα δε με τις αντίπαλές της εφημερίδες ήταν όργανο των Ναπαίων, δηλαδή υποστήριζε το Ρωσικό κόμμα και ήταν σίγουρα φιλοκαποδιστριακή. Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι υποστήριξε ανοικτά τους διωκόμενους από τους Αντιβασιλείς αγωνιστές και κάλυψε εκτεταμένα την δίκη των Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα και των άλλων αγωνιστών, εξαίρει δε την στάση στην δίκη του Πολυζωίδη. Ο Κωνσταντίνος Ράλλης που προσέφερε τις τυπογραφικές του ικανότητες στην εκτύπωση αυτής της εφημερίδας ήταν λόγιος και τυπογράφος και μετά από 8 εκδόσεις που τύπωσε στο Ναύπλιο μετακόμισε και αυτός στην Αθήνα, όπου συνέχισε την πορεία του και το συγγραφικό και μεταφραστικό του έργο μεταφράζοντας κυρίως αρχαίους Έλληνες συγγραφείς.

Στις 26 Ιουλίου του 1836 κυκλοφόρησε μια άλλη εφημερίδα στο Ναύπλιο, ο «Τριπτόλεμος». Εφημερίδα τετρασέλιδη που εκδιδόταν δύο φορές την εβδομάδα. Η εν λόγω εφημερίδα εκδίδετέ από το τμήμα του Εθνικού τυπογραφείου που ασχολείτο με τις ιδιωτικές εκτυπώσεις και διευθύνετο εκείνη την περίοδο από τον Γ. Αποστολίδη Κοσμήτη. Οι άλλες εφημερίδες τις εποχής την θεωρούν όργανο των Φαναριωτών. Ο Τριπτόλεμος αν και θα προσπαθήσει να αντισταθεί στις συνέπειες του τυποκτώνου νόμου των Αντιβασιλέων θα έχει και αυτός την ίδια τύχη και σύντομα θα σταματήσει να εκδίδεται.

Στις 14 Ιανουαρίου του 1834 εκδίδεται και το πρώτο φύλλο του «Ο Σωτήρ – Le Sauver» μιας εφημερίδος δίγλωσσης και αυτής που εκδίδετο τόσο στα ελληνικά όσο και στα γαλλικά. Υπεύθυνος συντάκτης αναγράφεται αρχικά κάποιος Χ. Μιχαλόπουλος και στην συνέχεια ο Αντώνιος Ιωαννίδης. Η εφημερίδα εκδίδεται από το τμήμα του Εθνικού τυπογραφείου που είναι υπεύθυνο για τις ιδιωτικές εκδόσεις, δύο φορές την εβδομάδα αρχικά και στην πορεία από το τυπογραφείο τον αδελφών Α. και Ν. Αγγελίδη. Όπως μας πληροφορούν οι αντιπολιτευόμενες αυτήν, η εφημερίδα είναι όργανο του Γαλλικού κόμματος και βέβαια του ηγέτη του Κωλλέτη. Μετά την δημοσίευση του νόμου περί τύπου των Αντιβασιλέων και αυτή η εφημερίδα θα αντιμετωπίσει προβλήματα, θα καταφέρει όμως να κυκλοφορήσει και στην Αθήνα μετά την μεταφορά της Πρωτεύουσας εκεί.

Τέλος, τα αρχεία των διαφόρων βιβλιοθηκών και ιδρυμάτων είναι γεμάτα με αρκετά βιβλία και εφημερίδες που αναγράφουν ως τόπο έκδοσής τους το Ναύπλιο, αυτά τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του Σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Επίσης στα δελτάρια των απογραφών του πληθυσμού της πόλης του Ναυπλίου, τα οποία βρίσκονται στα Αρχεία των ΓΑΚ Νομού Αργολίδος, τόσο της απογραφής του 1832 όσο και της πληρέστερης του 1839 υπάρχουν πολλά ονόματα ανθρώπων που αναφέρουν ως επάγγελμα τυπογράφος. Μέσα στα τείχη αυτής της πόλης και στον συνοικισμό της Πρόνοιας έζησαν, εργάστηκαν και διασταυρώθηκαν πολλοί άνθρωποι εκείνες τις πρώτες μέρες της ύπαρξης αυτού του κράτους. Κάποιοι από αυτούς υπήρξαν οι ιδρυτές, οι εργάτες και οι στυλοβάτες αυτού που αναφέρεται ως ιστορία του Τύπου στην Ελλάδα. Είναι κρίμα να μην τους αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να τους γνωρίσουμε.

Αυτή η συνεχής αλυσίδα μας φέρνει μέχρι το σήμερα χωρίς ποτέ να διασπαστεί: Από τον Κωνσταντίνο Τόμπρα, στο Κωνσταντίνο Ιωαννίδη, στον Σωτήριο Αθανασιάδη ή τον Σωτήριο Βίγγα, στον Αθανάσιο Ν. Κλεισιούνη, στους αδερφούς Ιατρούς, στο τυπογραφείο Λάμπρου, στον Παναγιώτη Κοΐνη και σε όλους τους άλλους σύγχρονους τυπογράφους καθώς και αυτούς που μπορεί να ξέχασα και ζητώ συγνώμη. Δεν πρέπει να ξεχνούμε όλους αυτούς που αποπειρά-θηκαν να τυπώσουν μια φυλλάδα σε αυτόν τον τόπο ακόμα και αν η προσπάθεια ήταν βραχύβια. Σημασία έχει η επιθυμία τους να βοηθήσουν αυτό τον τόπο να πάει λίγο παρακάτω, λίγο ψηλότερα να βελτιωθεί.