Ξημερώνει αύριο 27 Σεπτέμβρη. 190 χρόνια πριν. Η μεγάλη μικρή μας πόλη δεν έχει ξυπνήσει. 6.30 π.μ. Ένας λεπτός ηλικιωμένος κύριος κατεβαίνει από το Παλατάκι εκεί όπου το παρκάκι με το άγαλμα του Όθωνα). Στο στενό δρομάκι, απέναντι από το σημερινό περίπτερο είχε μια καμάρα, και μέσα εκεί ήταν η είσοδος του κτιρίου. Προπορευόταν ένας γέρος «βαλές» (ο Γούτος) που ανήγγειλε με κάθε επισημότητα την εμφάνιση του Κυβερνήτη. Μετά ο κόντε Ιωάννης Καποδίστριας, με μπλέ ρεντικότα και άσπρο παντελόνι. Πίσω ο «κουλός», ο Κοζιώνης και ο Λεωνίδης, οι δυο σωματοφύλακες.

Ο Καποδίστριας πάντοτε ξύπναγε νωρίς. Πήγαινε βόλτα στις επάλξεις των φρουρίων, χαιρετούσε τους λίγους εργατικούς ανθρώπους που είχαν ξεκινήσει να δουλεύουν.( Η Πύλη της Ξηράς άνοιγε λίγο πιο μετά, οι Προνοιώτες και οι χωρικοί περίμεναν απέξω.) και μετά επέστρεφε στο γραφείο του για δουλειά.

Έβλεπε την μεγάλη αντίδραση. Έβλεπε ότι Αγγλία, Γαλλία και Αυστρία δεν τον ήθελαν. Είχαν αποφασίσει, συναινούσης και της Ρωσίας, ότι χρειαζόμαστε ξένο βασιλιά απόλυτο μονάρχη. Πίστευε ότι θα τον άφηναν να ολοκληρώσει το έργο του και ο Βασιλιάς θα ερχόταν και θα εύρισκε έτοιμο κράτος. Δεν είχαν ανακαλύψει ακόμα τον Όθωνα. Είχαν αποφασίσει τον Λεοπόλδο (ναι μεν ρατσιστής, αποικιοκράτης, δουλέμπορος και σφαγέας των Κογκολέζων, αλλά το μικρό και ασήμαντο Βέλγιο το έκανε κράτος). Ο Λεοπόλδος το είχε μετανιώσει. Την προηγούμενη χρονιά το Βέλγιο είχε ανεξαρτητοποιηθεί από την Ολλανδία και ζητούσαν Βασιλιά. Το προτίμησε.

Ο Καποδίστριας πίστευε πως είχε χρόνο να ολοκληρώσει το έργο του. Πήγε κανονικά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Τι να σκεφτόταν άραγε;

Είχε φτάσει στην πόλη πριν από τρεισήμισι περίπου χρόνια. Τι είχε βρει;

Το Δημόσιο Ταμείο της πρωτευούσης διέθετε ένα μόνο νόμισμα (!!!) και εκείνο κάλπικο.

Το Παλαμήδι τελούσε υπό κατάληψη. Ο Θεοδ. Γρίβας είχε εκεί πάνω δικό του κράτος, έστελνε τα παλικάρια του κάτω, έκανε απαγωγές και ζητούσε λύτρα (!!!)

Η Κυβερνητική Επιτροπή η Κυβέρνηση) προτιμούσε να κοιμάται στο Μπούρτζι γιατί μέσα στην πόλη κινδύνευε.

Ο τύφος ενδημούσε στο Ναύπλιο… μετά από λίγο φάνηκε και η πανούκλα.

Η εγκληματικότητα στην πόλη μας ανθούσε.

Η επικράτεια που ήταν σε Ελληνική διοίκηση περιοριζόταν στην Αργολιδοκορινθία, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Σάμο, την περιοχή της Μονεμβάσιας και την Μάνη.

Ο Ιμπραήμ, μπορεί να μην είχε στόλο μετά το Ναβαρίνο, αλλά είχε περί τις 5.000 στρατό στην Τρίπολη.

Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία, Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα, Αττική, Βοιωτία και Εύβοια ήταν απολύτως στα χέρια των Τούρκων.

Παρέδιδε ένα κράτος με δικό του νόμισμα, που είχε στην εξουσία του την Πελοπόννησο και όλη την Στερεά Ελλάδα.( Έχασε την Σάμο, αλλά κέρδισε την Εύβοια.). Η παραγωγική διαδικασία και η οικονομική ζωή είχαν αρχίσει να κινούνται πάλι μετά από δέκα χρόνια πόλεμο (είχαν τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά, θα λέγαμε σήμερα). Με διπλωματική μαεστρία είχε εκμεταλλευτεί την αντίθεση της Γαλλίας και Ρωσίας με την Τουρκία.

Ποιος ήταν δυσαρεστημένος από όλα αυτά;

Μην μου πείτε οι κοινωνικές δυνάμεις που είχαν χάσει τα παλιά τους προνόμια. Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις είχαν παραχωρήσει εν λευκώ τα δικαιώματά τους στην Μεγάλη Βρετανία. Μην μου πείτε πάλι οι νέοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι κλπ. , γιατί μετά από λίγο αναδείχτηκαν στους μεγαλύτερους τσανακογλύφτες.

Ο Εγγλέζικος Ιμπεριαλισμός ήθελε το κεφάλι του Καποδίστρια. Μπορούσε να χειραγωγήσει δολοφόνους. Τυχαία, μάλλον, έπεσε ο κλήρος στους Μαυρομιχαλαίους. Θα μπορούσε να ήταν κάποιοι άλλοι.

Ο Καποδίστριας ξύπνησε πρωί-πρωί, πέρασε από τα δρομάκια της πόλης μας και ατάραχος όδευσε για την μοιραία στιγμή.

ΥΓ Βέβαια δεν είναι ακριβώς 190 χρόνια αύριο, γιατί τότε είχαν το Παλαιό Ημερολόγιο.