Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία:
  • μέγεθος γραμματοσειράς
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Σπίτι στην πλατεία του Ψαρομαχαλά.
Στην "λάκκα". Σήμερα υπάρχει καινούργιο στη θέση του.

Από το βιβλίο "ΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ" της Σέμνης Καρούζου

Ψαρομαχαλάς: των ανθρώπων της θάλασσας.
Των απλών ανθρώπων με το γαλάζιο βλέμμα, το ξάστερο και την ψυχή οπού ‘χει την ασπράδα των γλάρων. Η θάλασσα είναι το ψωμί τους και το ψωμί των παιδιών τους. Εδώ είναι ο μαχαλάς της παλιάς ορθόδοξης καντάδας. Η κ
αντάδα για τον ψαρομαχαλά είναι παράδοση. Κάθε νύχτα, ακουγόταν εδώ το ακομπανιαμένο της κιθάρας και το λυγμικό μινόρε μιας φωνής παλλόμενης από λυρισμό και αίσθημα. Ολοι εδώ την έχουνε ριζικό και αίμα τους κι ανασασμό τους την καντάδα. Αυτήν ακούγοντας νανουρίστηκαν στο λίκνο. Μ’αυτήν μεγάλωσαν. Μ’αυτήν είπανε τους καημούς τους και τα ντἑρτια τους τα ερωτικά. Και μ’αυτήν παντρεύτηκαν. Έρωτας, τραγούδι και θάλασσα. Αυτός εἰναι ο Ψαρομαχαλάς! Όμως, και τα τρία τούτα δε φτάνουν, α δεν πεις ένα όνομα: Μπλατσάρας. Εδώ είχεν ο Μπλατσάρας το ταβερνάκι του. Εδώ έζησε, δημιούργησε κι έσβησε τούτος ο ταβερνιάρης – μπουζουξής. Ο πιο τρανός του μαχαλά, της πόλης και του κόσμου. Ο Βασίλειος Βασιλείου ή Μπλατσάρας. Ο στερνός της δυναστείας των αναπλιώτικων μπουζουκιών. Η αναπλιώτικη Ποίηση τον αποθανάτισε:
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ
Όταν εκείνος κίνησε για το μακρύ ταξίδι/ για το μεγάλο μισεμό που γυρισμό δεν έχει/ κι έκλαιγε ο Ψαρομαχαλάς κι η «Λάκκα» εμοιρολόγα-/ πίσω του απόμεινε ορφανό κι έρημο το μπουζούκι./ Πεντάρφανο, τρισκόταδο, μέσα στη μαύρη νύχτα…… Γιατί, αφού κείνος έφυγε και με τον ήλιο πάει,/ κανένας πια δεν έπρεπε στα τέλια του να παίξει./ Στα τέλια που τα χάιδεψαν, τα χέρια τα γραμμένα-/ Που ‘χαν κοντύλια δάχτυλα – τα χέρια του Μπλατσάρα!.

Πρόσθετες Πληροφορίες

616
Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία:

Προσθήκη σχολίου

Σημειώσεις η νομικό περιεχόμενο για την υποβολή σχολίων.