Η πολιτική συζήτηση ήταν μια συνηθισμένη τους απασχόληση. Στο τραπέζι μπύρες και ανάλυση υψηλού επιπέδου… Περί αυθορμήτου και λιποτακτών… Μπορεί η αυθόρμητη κίνηση των μαζών να γράψει ιστορία; Ή πάντοτε πρέπει να σπρώχνεται από μια πρωτοπορία;
Βέβαια, είχαν ξεκινήσει την κουβέντα από την άθλια οικονομική κατάσταση που βίωναν όλοι τους, άλλος χρώσταγε το ηλεκτρικό, άλλος είχε να πληρώσει δυο χρόνια το νερό, και ο τρίτος είχε υποστεί κατάσχεση των χρημάτων του στην τράπεζα, λόγω απλήρωτων οφειλόμενων φόρων. Δεν μπορούσαν να ομολογήσουν την μιζέρια τους, κατέβαζαν μπύρες και αράδιαζαν θεωρίες …
Ήταν 23 Σεπτεμβρίου… επέτειος της άλωσης της Τριπολιτσάς από τους Έλληνες… Μια τηλεόραση έδειχνε κάποιους φουστανελάδες … προφανώς έκαναν αναπαράσταση… αμέσως μετά η οθόνη γέμισε με επισήμους … «Κλείσ’ την». Προστακτική. Απόλυτη. Διαταγή. Η θέα και μόνο των επισήμων μόλυνε την μπυροποσία…
«Να το», βρήκε επιχείρημα «Ποιος έδωσε εντολή και έγινε το ντου;»
Τον κοίταξαν απορημένοι… «Ποιος έδωσε εντολή στον Δούνια να ανέβει στα τείχη το πρωί της 23ης Σεπτεμβρίου 1821 και να καταλάβει την Τάπια της Πόρτας του Αναπλιού; »
Μπορεί τόση ώρα να αράδιαζαν τις γνώσεις τους για την ιστορία του παγκόσμιου αριστερού κινήματος, αλλά οι λεπτομέρειες της Ελληνικής Ιστορίας τους είχαν αφήσει αδιάφορους… Το ερώτημα ήταν εάν είχε προσχεδιασθεί η τελική εφόρμηση στα τείχη της Τριπολιτσάς τον Σεπτέμβριο του 1821.
Ένα μάτσο άτακτοι από τον Πραστό, τον Άγιο Πέτρο και το Καστρί… Δεν είχαν καμία διαταγή επίθεσης. Κορόιδεψαν κάποιον Τούρκο πυροβολητή, τοπτσήδες τους έλεγαν τότε, και ανέβηκαν στον πύργο. Αιφνιδίασαν την φρουρά. Γύρισαν τα κανόνια προς την πόλη και άρχισαν τον βομβαρδισμό. Ο πιο γρήγορος κατέβηκε από την εσωτερική σκάλα, πλησίασε στην πόρτα , έβγαλε τα μάνταλα που είχαν από πίσω και την άνοιξε.
Τότε, έγινε αυτό που λένε οι θεωρητικοί, η αυθόρμητη κίνηση των μαζών. Ένα πλήθος Έλληνες αψηφώντας κάθε διαταγή μπήκαν μέσα και άρχισαν να σφάζουν, να λεηλατούν και να καταστρέφουν. Η ιστορία γράφτηκε από αυτή την αυθόρμητη ενέργεια. Η Τριπολιτσά άλλαξε χέρια, αλλά και τα χέρια αυτά μολύνθηκαν από την σφαγή των αθώων.
«Μα ποιος ήταν αρχηγός της πολιορκίας;»
Προφανώς, ο Κολοκοτρώνης.
«Πού ήταν και τι έκανε εκείνη την στιγμή; Είχε ιστορικό καθήκον να συμμαζέψει τους άτακτους και να περιορίσει τις σφαγές.»
Ο Κολοκοτρώνης ήταν στην άλλη πόρτα. Την πόρτα των Καλαβρύτων. Διαπραγματευόταν την λιποταξία των Τουρκαλβανών μισθοφόρων. Ναι, τους είχαν φέρει οι Τούρκοι, τους πλήρωναν καλά και αυτοί μόλις είδαν τα σκούρα έκαναν ξεχωριστή συμφωνία με τον Κολοκοτρώνη. Παράτησαν απροστάτευτους τους Τούρκους και έφυγαν … από την πόρτα των Καλαβρύτων… πήραν μαζί τους ό,τι είχαν και δεν είχαν… Όπλα, λεφτά, γυναίκες … Ναι, κάποιοι είχαν εκμεταλλευτεί την περίσταση και είχαν παντρευτεί τις πιο διαθέσιμες από τις πολλές χήρες, θύματα του πολέμου. Ο Κολοκοτρώνης τους άφησε να φύγουν ανενόχλητοι. Όταν απομακρύνθηκαν, τότε κατάλαβε ότι τα γεγονότα τον είχαν προλάβει. Κανένας δεν υπάκουε σε καμία εξουσία… Η φτώχεια και η εξαθλίωση έπαιρναν εκδίκηση.
«Και οι λιποτάκτες γράφουν ιστορία;»
«Όχι, αυτοί παραχωρούν την θέση τους, για να γράψουν άλλοι την ιστορία».
«Μήπως είμαστε λιποτάκτες; Μήπως φεύγουμε και εμείς από μια μικρή πύλη του φρουρίου και αφήνουμε το πεδίο ελεύθερο να πλησιάσουν κάποιοι άλλοι. Κάποιοι που δεν θα μας μοιάζουν… και ,δυστυχώς για εμάς, θα σώσουν εκείνοι την κατάσταση;»
«Όχι, απλώς περιμένουμε έναν Γιάννη, έναν Πέτρο, έναν Θανάση, να μας ανοίξει την Πόρτα του Αναπλιού. Αλλά, τώρα η Τρίπολη δεν έχει φρούρια, ούτε η Πόρτα του Αναπλιού υπάρχει. Περιμένουμε άδικα.» Κατήφεια… και άσπρο πάτο ένα ποτήρι μπύρας.
ΥΓ : Τελικά, του Δούνια που πρώτος ύψωσε στα τείχη της Τριπόλεως την σημαία την δόξα την έκλεψε ο Κεφάλας που αποθανάτισε ο φον Ές στον πίνακα που επισυνάπτουμε. Δεν βρήκα στο διαδίκτυο καμιά απεικόνιση του προσώπου του. Επίσης δεν βρήκα καμιά ιδιαίτερη αναφορά στον Ελμάζ Μπέη, τον Τουρκαλβανό που παζάρεψε με τον Κολοκοτρώνη την λιποταξία των μισθοφόρων . Έτσι ας αρκεστούμε στην επίσημη εκδοχή…