Τέτοιες ημέρες το 1821… συνέβη στο Άργος και άλλαξε κυριολεκτικά την όψη της πόλης.
Αμέσως μετά την μάχη του Βαλτετσίου, ο Κολοκοτρώνης διαπίστωσε την έλλειψη πυρομαχικών. Στη μάχη εκείνη, που διήρκεσε 13 ώρες (!!!), καταναλώθηκαν τόσα πολλά μπαρουτόβολα και έπρεπε το συντομότερο να αναπληρωθούν. Το μπαρούτι μπορούσε να βρεθεί από τους υδρόμυλους της Δημητσάνας. Για τα βόλια όμως έλειπε η πρώτη ύλη το μολύβι.
Την λύση έδωσε ο Νικηταράς. Κατέβηκε στο Άργος και ξήλωσε το μολύβι που είχαν οι στέγες των τζαμιών και του Μεντρεσέ. Το τζαμί που γνωρίζουμε και σώζεται είναι ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου. Ο Μεντρεσές, δηλαδή το Μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο ήταν εκεί κοντά… και ήταν καινούργιο για την εποχή κτίριο… πρέπει να είχε κτισθεί μετά την μεταφορά της «Σχολής του Άργους» από την Κατακεκρυμμένη μέσα στην πόλη. Ο Άγιος Κωνσταντίνος είναι παλιότερο κτίσμα, (της πρώτης Τουρκοκρατίας, πάνω σε προϋπάρχουσα χριστιανική εκκλησία).
Στην Αργολίδα εκείνες τις ημέρες υπήρχε μια διφορούμενη κατάσταση. Είχε προηγηθεί η μάχη στον Ξηριά και η διάλυση του Ελληνικού στρατοπέδου στο Κατσίγκρι. Οι Τούρκοι του Ναυπλίου κυκλοφορούσαν ανενόχλητοι στα χωράφια τους και στο Άργος. Μια δύναμη με τον Σταϊκόπουλο (από 200 μέχρι 600 άνδρες) περιφερόταν, αλλά δεν αποτελούσε απειλή για τους Τούρκους.
Ο Νικηταράς έδρασε με ταχύτητα. Δεν άφησε περιθώρια στους Τούρκους να αντιδράσουν για την καταστροφή των δύο κτιρίων. Φόρτωσε το μολύβι σε μουλάρια και έφυγε για το Βαλτέτσι από όπου ο Κολοκοτρώνης τον ξαναέστειλε στην Αργολίδα ως αρχηγό της πολιορκίας του Ναυπλίου… αλλά, στον ερχομό, πέρασε από τα Δολιανά για ανεφοδιασμό και βρέθηκε να νικάει τους Τούρκους στην ομώνυμη μάχη.