Ονομαζόταν Νικόλαος Σιληβέργος. Η σχέση του με το Ναύπλιο ήταν συνηθισμένη. Ήρθε εδώ με το τέλος της Επανάστασης. Μορφωμένος και γλωσσομαθής. Δλδ. Είχε τα προσόντα για ανώτερος δημόσιος υπάλληλος. Πράγματι συνεχώς βρισκόταν σε μισθοδοσία καλυμένη από τον Προϋπολογισμό του κράτους.
Τύπωσε στο Ναύπλιο, το 1831, ένα βιβλίο Ελληνικής και Παγκόσμιας Ιστορίας που διδασκόταν στην σχολή Ευελπίδων, όταν αυτή λειτουργούσε στην πόλη μας.
Ο άνθρωπος αυτός έκανε καριέρα στη Γραμματεία (δλδ. Υπουργείο) των Οικονομικών (στεγαζόταν σε ένα κτίριο στη λεωφόρο Αμαλίας, που κάποτε ήταν η στάση των λεωφορείων των χωριών, μετά έγινε πλατεία και τώρα έχει καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα δείχνοντας παραστατικά την εξέλιξη της Οικονομίας … κτίριο-ερείπιο-καφετέρια).
Στην εφημερίδα που συνάπτω στο αριστερό μέρος της διαφάνειας περιλαμβάνεται και ο διορισμός του. Είναι η δίγλωσση εφημερίδα της Κυβερνήσεως επί Αντιβασιλείας τυπωνόταν στο Ναύπλιο (κατά πάσα πιθανότητα στο Ενετικό ερείπιο δίπλα στον Άγιο Γεώργιο). Εμφανέστατο ότι είχαμε γίνει Γερμανική αποικία. Δίγλωσση η εφημερίδα της Κυβερνήσεως!!!!
Τα πραγματικά αφεντικά όμως δεν ήταν οι Γερμανοί του Όθωνα, αλλά οι Εγγλέζοι τραπεζίτες. Δάνειζαν λεφτά την Ελλάδα με μεγάλους τόκους, έβλεπαν ότι δεν επενδύονταν παραγωγικά, δεν τους απασχολούσε, μόλις ετοιμαζόταν να μπατάρει η οικονομία επενέβαιναν (και με την βοήθεια των κανονιοφόρων) επέβαλαν και από ένα μνημόνιο. Δλδ. Τις σπατάλες της αυλής και της πολιτικής ελίτ, καλούνταν να τις πληρώσει με δυσβάστακτους φόρους και απολύσεις υπαλλήλων ο λαός. (καλή ώρα, όπως και τώρα!!!)
Στον Σιληβέργο έλαχε “στην βάρδια του μια στραβή”… Το καλοκαίρι του 1843, εκτελούσε χρέη υπουργού Οικονομικών. Έκανε και ξαναέκανε τους λογαριασμούς, ίδρωνε ξείδρωνε ο άνθρωπος, το αποτέλεσμα το ίδιο: Τα λεφτά του Δημοσίου ταμείου δεν επαρκούσαν για την πληρωμή των χρεών στους Εγγλέζους Τραπεζίτες!!!
Ειδοποίησε τους δανειστές και αυτοί επέβαλαν τους όρους. Σήμερα, το λέμε μνημόνιο. Η ημερομηνία ήταν 2 Σεπτεμβρίου 1843.
Η κατάσταση εκτονώθηκε με την Επανάσταση που έγινε την άλλη μέρα. Ναι μεν κερδίσαμε Σύνταγμα και σταμάτησε μια δεκαετία απολυταρχίας. Αλλά, η νέα Κυβέρνηση και η Εθνοσυνέλευση έσκυψε το κεφάλι στις απαιτήσεις των δανειστών. Σκληρά λιτότης και αυταρχισμός με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Ο κακομοίρος ο Σιλήβεργος δεν το άντεξε. Τρελάθηκε. Σταμάτησε να ασχολείται με τα Υπουργεία. Ήταν ένα ράκος. Άρχισε να πιστεύει ότι φταίμε επειδή δεν έχουμε … ευρωπαϊκούς τρόπους.
Μετά από δέκα χρόνια οι Εγγλέζικες και Γαλλικές κανονιοφόροι ξαναφάνηκαν στις Ελληνικές θάλασσες. Ως σύμμαχοι των Τούρκων είχαν ξεκινήσει πόλεμο κατά της Ρωσίας, τον περίφημο Κριμαϊκό πόλεμο. Στην Κριμαία είχε πάει ένα τάγμα Ελλήνων εθελοντών με επικεφαλής τον μετάπειτα ήρωα της Ναυπλιακής Επαναστάσεως, ταγματάρχη –τότε- Παν. Κορωναίο. Οι Αγγλογάλλοι επέβαλαν στον Όθωνα αλλαγή πολιτικής. Υπάκουσε. Στη νέα Κυβέρνηση προσπάθησε να διορίσει υπουργούς που ήταν αρεστοί στις Πρεσβείες… Εκεί θυμήθηκαν τον τρελο Σιληβέργο. Είχε φιλία με τον Γάλλο πρέσβη. Ήταν το μοναδικό του προσόν.
Του έδωσαν δυο Υπουργεία!!! Το Οικονομικών (γιατί έτσι κι αλλιώς η οικονομία ήταν υπό την επιτήρηση των δανειστών) και των Εξωτερικών. Όμως η αρρώστια δεν γιατρεύεται με τα χαρτοφυλάκια. Πήγε να παρουσιάσει τον νέο Αμερικάνο Πρέσβη στον Όθωνα και για να δείξει ότι έχει καλούς τρόπους άρχισε να χορεύει … μπαλέτο!!! Τον μάζεψαν και τέλειωσε η καριέρα του.
